چطوری عشق فیلم! رسیدیم به فیلم Lockdown سال 2000. اسمش یه کم جدیه، "قرنطینه"... ولی بذار خیالت رو راحت کنم، قرنطینه کرونایی نیست، یه چیز دیگه است کلا. داستان از این قراره که یه جوون خوشتیپ و ورزشکار به اسم آوری تو شنا خیلی ماهره و یه عالمه آرزو داره، یه دوست دختر نازنین و یه بچه کوچولو هم داره. همه چی رو روال بود تا اینکه یه شب با دوستاش میرن بیرون و یه اسلحه توی ماشین پیدا میشه، همون اسلحه ای که باهاش یه قتل انجام شده. بله دیگه، بدشانسی از این بالاتر؟ آوری بیچاره رو میگیرن و میندازن زندون، اونم به جرم قتل ناکرده! حالا تو زندون چه خبره؟ وای وای وای... یعنی اونجا که دیگه نگم برات. دعوا، درگیری، مواد مخدر، تجاوز... همه چی قاطی پاتیه. آوری که تازه وارد این دنیای وحشتناک شده، باید یاد بگیره چطور دووم بیاره. خوشبختانه یه زندانی قدیمی و کارکشته به اسم مالاکی پیدا میشه که هواشو داره و راه و چاه رو نشونش میده. فیلم یه جورایی نشون میده که چه جوری یه اشتباه کوچیک می‌تونه زندگی آدم رو به کل خراب کنه و آدم رو از بهشت به جهنم ببره. البته توجه داشته باش که فیلم مال سال ۲۰۰۰ هست، یعنی یه کم قدیمی حساب میشه، ولی هنوزم حرفایی برای گفتن داره. بازیگرای فیلم هم بد نیستن، ریچارد تی جونز نقش آوری رو بازی می‌کنه که به نظرم خوب از پسش براومده. مستر پی هم هست که اون موقع ها خواننده رپ معروفی بود، اونم یه نقش کوچیکی داره. یه نکته جالب راجع به فیلم اینکه صحنه های زندون رو تو یه زندون واقعی و از کار افتاده گرفتن، زندان ایالتی نیومکزیکو. این به واقعی تر شدن فضای فیلم خیلی کمک کرده. انگار واقعا داری وارد یه زندون خطرناک میشی. من خودم به شخصه فیلم رو دوست داشتم، البته نه به عنوان یه شاهکار سینمایی، ولی به عنوان یه فیلم جذاب و پرمغز که یه کم هم آدم رو به فکر می‌بره. اگر به فیلمای زندونی و درام های اجتماعی علاقه داری، بهت پیشنهاد می‌کنم یه نگاهی به Lockdown بندازی. شاید خیلی سورپرایز بشی!